ماجرای سنگهایی که برق تولید میکنند چیست؟
تاریخ انتشار: ۹ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۹۶۳۵۷۸
به تازگی فیلمی در فضای مجازی منتشر شده است که در آن ادعا میشود سنگهایی در کنگو کشف شده که برق تولید میکنند اما آیا این فیلم حقیقت دارد؟
به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از ایپی، در فیلم منتشر شده فردی دو سیم متصل به یک لامپ را به دو طرف یک سنگ نقرهای رنگ متصل میکند و بلافاصله لامپ روشن میشود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
آسوشیتدپرس این ادعا را بررسی کرده و میگوید که چنین چیزی درست نیست. کارشناسان به آسوشیتدپرس گفتند، اگرچه برخی از مواد معدنی میتوانند به عنوان مجرایی برای عبور برق عمل کنند اما سنگها نمیتوانند برق را ذخیره کنند. به گفته کارشناسان، فیلمی که در ارتباط با این ادعا در حال پخش است، سنگی را نشان میدهد که احتمالاً یک سنگ پیریت است. پیریت یک ماده معدنی معمولی است که میتواند الکتریسیته را هدایت کند اما نمیتواند آن را ذخیره کند.
حقیقت چیست؟
ادعاهایی مبنی بر کشف سنگهای دارای بار الکتریکی در این کشور آفریقای مرکزی در روزهای اخیر به طور گسترده در شبکههای اجتماعی از جمله فیسبوک، توییتر، تیکتاک و اینستاگرام پخش شده است. برخی از کاربران این کشف فرضی را به «ویبرانیوم»(vibranium) تشبیه کردهاند که یک فلز کمیاب تخیلی است که در کمیکهای مارول و فیلمهایی مانند «پلنگ سیاه»(Black Panther) میتواند انرژی را ذخیره و آزاد کند.
برای اثبات آن، کاربران شبکههای اجتماعی فیلمی را به اشتراک گذاشتند که نشان میدهد چند نفر در حال بازرسی یک سنگ کوچک و براق هستند. یکی از افراد دو سر یک سیم را به سنگ متصل میکند و نوری روی سیم روشن میشود.
یکی از کاربران توییتر که این فیلم را به اشتراک گذاشته است، در روز شنبه نوشت: سنگهای دارای بار الکتریکی در جمهوری دموکراتیک کنگو کشف شدند. این توییت بیش از ۲۷ هزار بار به اشتراک گذاشته شد.
با این وجود کارشناسان میگویند که این ادعاها در حد یک فیلم ابرقهرمانی است. مواد معدنی خاصی هستند که میتوانند الکتریسیته را هدایت کنند، اما هیچ کدام نمیتوانند الکتریسیته را در خود ذخیره کنند. کارشناسان به آسوشیتدپرس گفتند که ماده موجود در این فیلم احتمالا پیریت است. یک کانی سولفیدی رایج با درخشش فلزی براق که میتواند جریان الکتریکی را هدایت کند.
سایمون جوویت(Simon Jowitt)، دانشیار زمینشناسی اقتصادی در دانشگاه نوادا، لاسوگاس، میگوید: مواد معدنی درون سنگها اگر غلظت کافی داشته باشند میتوانند الکتریسیته را هدایت کنند، اما هیچ راهی وجود ندارد که بتوانند آن را ذخیره کنند.
کارشناسان میگویند، دقیقاً مشخص نیست که نور موجود در این فیلم چگونه ایجاد شده است، اما هیچ سنگی نمیتواند بار الکتریکی را در خود نگه دارد.
جوویت توضیح داد که سنگها، بر خلاف باتریها، نمیتوانند به خودی خود برق آزاد کنند، زیرا فاقد واکنشهای شیمیایی هستند که الکترونها را آزاد میکند و به الکترونها اجازه برقراری جریان را میدهد.
یائوگو لی(Yaoguo Li)، استاد ژئوفیزیک در دانشکده معادن کلرادو، در مورد این تصور که سنگها میتوانند الکتریسیته را ذخیره کنند، گفت: تاکنون مکانیسمی شناخته شده نیست که واقعاً از چنین پدیدهای پشتیبانی کند.
یوژانگ لی(Yuzhang Li)، استادیار مهندسی شیمی و زیست مولکولی در دانشگاه کالیفرنیا، لسآنجلس، گفت: سنگهای طبیعی معمولاً فاقد اجزای ضروری باتریها، مانند الکترودهای مثبت و منفی هستند.
لی افزود: فکر نمیکنم فیزیک جدیدی در اینجا کشف شده باشد. شک دارم که یک سنگ به تنهایی نوعی ولتاژ تولید کند.
بنجامین هالت(Benjamin Hallett)، مدرس زمینشناسی در دانشگاه ویسکانسین-اشکوش(Wisconsin-Oshkosh)، گمان میکند که فردی که سنگ را در ویدیو نگه داشته است، ممکن است یک باتری نیز در دست داشته باشد.
About Nastooh.irمنبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: سنگ ، تولید برق
منبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: سنگ تولید برق ذخیره کنند یک سنگ سنگ ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۹۶۳۵۷۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
شناسایی حیات بیگانه توسط دانشمندان ناسا
طبق یک مطالعه جدید، ممکن است تا سال ۲۰۳۰ حیات فرازمینی را پیدا کنیم.
به گزارش ایسنا، یک آزمایش آزمایشگاهی نشان داده است که ابزارهای روی یک فضاپیما که به یکی از امیدوارکنندهترین جهانها برای یافتن حیات میرود، به اندازه کافی حساس هستند تا یک سلول زنده را در یک قطعه یخ شناسایی کنند.
هنگامی که به این فکر میکنید که زندگی در ماورای سیاره زمین برای اولین بار ممکن است پیدا شود، ممکن است مریخ یا برخی از سیارات فراخورشیدی دوردست را تصور کنیم، اما به طور شگفتانگیزی به نظر میرسد امیدوارکنندهترین مکانها قمرهای یخی سیارات غولپیکر گازی در منظومه شمسی خودمان باشند.
تصور میشود که قمر زحل موسوم به «انسلادوس» و قمر مشتری به نام «اروپا»، هر دو اقیانوسهای جهانی را در زیر پوستههای یخی خود، با شرایط و مولکولهای کلیدی که میتوانند از حیات پشتیبانی کنند، دارند.
برای درک بهتر شرایط، ناسا در اواخر سال جاری مأموریتی را به یکی از این قمرها راهی میکند. فضاپیمای اروپا کلیپر (Europa Clipper) به دور قمر اروپا میچرخد و آن را تجزیه و تحلیل میکند و تا ارتفاع ۲۵ کیلومتری به سطح آن نزدیک میشود تا ترکیب و سطح آن را ترسیم کند، اندازهگیریهایی از اقیانوس داخلی آن جمعآوری کند و حتی دانههای یخ و غبار روی آن را تجزیه و تحلیل کند.
در حالی که این ماموریت برای شکار حیات فرازمینی طراحی نشده بود، یک مطالعه جدید نشان میدهد که به هر حال میتواند آن را کشف کند.
تیمی به رهبری دانشمندان دانشگاه واشنگتن و دانشگاه فری (Freie) برلین آزمایشی را انجام دادند تا ببینند که آیا ابزار «اروپا کلیپر» میتواند میکروبهای محصور در دانههای یخ را تشخیص دهد؟
پژوهشگران برای شبیهسازی آنچه فضاپیما هنگام جمعآوری دادهها از اروپا تجربه میکند، یک پرتو نازک از آب مایع را به داخل خلأ شلیک کردند، سپس از لیزر برای تحریک قطرات استفاده کردند و آنها را با طیفسنجی جرمی تجزیه و تحلیل کردند تا بفهمند چه چیزی در آنها وجود دارد.
باکتری اسفینجوپیکسیس آلاسکنسیس (Sphingopyxis alaskensis) گونهای رایج از باکتریهاست که در محیطهای سرد و فقیر از مواد مغذی مانند آبهای آلاسکا رشد میکند. میکروبهایی مانند اینها در یک غشای لیپیدی محصور شدهاند و میتوانند لایهای از کف را روی سطح اقیانوس تشکیل دهند که در نهایت به هوا منتقل میشوند.
اگر حیات مشابهی در اقیانوس اروپا وجود داشته باشد، به طور بالقوه میتواند آن دانههای یخ را به فضا ببرد، جایی که طیفسنج جرمی کلیپر میتواند اسیدهای چرب و لیپیدهای دارای بار منفی آنها را شناسایی کند.
فابیان کلنر، نویسنده ارشد این مطالعه، گفت: ما در اینجا سناریوی قابل قبولی را برای اینکه چگونه سلولهای باکتریایی میتوانند در تئوری، در مواد یخی که از آب مایع روی انسلادوس یا اروپا تشکیل شده و سپس به فضا گسیل میشوند، ادغام شوند، توصیف میکنیم. برای من، جستجو برای لیپیدها یا اسیدهای چرب هیجانانگیزتر از جستوجوی آجرهای سازنده دیانای است و دلیل آن، این است که اسیدهای چرب پایدارتر به نظر میرسند.
این تیم دریافت که این ابزار میتواند نمونهای بیولوژیکی به کوچکی یک سلول را در یک دانه یخ شناسایی کند.
کلنر میگوید: ما برای اولین بار نشان دادیم که حتی بخش کوچکی از مواد سلولی را میتوان با طیفسنج جرمی روی یک فضاپیما شناسایی کرد. نتایج ما به ما اطمینان بیشتری میدهد که با استفاده از ابزارهای آینده، میتوانیم شکلهای حیات شبیه به موجودات روی زمین را که به طور فزایندهای معتقدیم میتوانند در قمرهای اقیانوسدار وجود داشته باشند، شناسایی کنیم.
در حالی که ما به شدت به دنبال یافتن شواهدی مبنی بر این هستیم که حیات فرازمینی را در سیارات و قمرهای دیگر شناسایی کنیم، بسیار هیجانانگیز خواهد بود که بالاخره یکی از آنها را بیابیم؛ بنابراین باید منتظر نتایج مشاهدات اروپا کلیپر در حوالی سال ۲۰۳۰ بمانیم.
این پژوهش در مجله Science Advances منتشر شده است.